Mijn vriendin en ik wonen sinds 1 oktober 2009 in de Florastraat 31. Als we 's morgens de gordijnen openen, dan staan we oog in oog met het pleintje op de hoek van de Flora/Rechtestraat. Wat we zien, is een lege plek: er ontbreekt iets. De open ruimte ligt er verlaten bij. Het publiek is opgestaan en heeft een doorgangsruimte gecreëerd. Zelfs verwijzen naar de plaats als doorgangsruimte, is haar te veel eer aandoen. Laat mij een anekdote vertellen. Onlangs werd onze straat geteisterd door hevige sneeuwval. Door het heen-en-weer gewandel lag het voetpad er bewandelbaar bij. Op het pleintje daarentegen, accumuleerde de sneeuw langzaam maar zeker. De natuur kreeg op het pleintje vrij spel omdat niemand zich ophield in deze ijzige woestijn, met uitzondering van enkele jongeren die ons 's avonds met sneeuwballen bestookten vanaf deze strategische plek. Spijtig genoeg kon ik me niet bewapenen met sneeuwballen aan mijn kant van de straat omdat daar alle sneeuw verdwenen was. Ik had graag meegedaan aan een old-fashioned sneeuwballengevecht. Wat deze anekdote aanduidt, is dat die strategische plek in onze straat er vandaag zo verlaten bijligt dat de sneeuw het wint van de mens. En dat is een beetje jammer in het dichtbebouwde Borgerhout. Ik steun dan ook ten volle dit initiatief om het potentieel van dit pleintje onder handen te nemen. Wat mij in het bijzonder aanspreekt in de voorstellen, is het open karakter van de vormgeving van het pleintje. De plek moet in de eerste plaats toegankelijk zijn, maar daarnaast moet ze toch zo ingericht worden dat bijvoorbeeld ballen 'op hun plaats blijven'. Ik vind het een goed idee om een openheid op ooghoogte te creëren, terwijl 'onder de gordel' het plein zich afsluit. Die dynamiek van openheid en geslotenheid is volgens mij wat een plein doet verschillen van een straat. Een plein is een tweede (t)huis, waar voor iedereen de deur open staat. Wat ik wel een beetje mis, is de groene kant van het voorstel. De ademruimte die het pleintje biedt, zou nog rijker zijn indien wat bomen en planten als groene long zouden kunnen dienen. Tenslotte, het grootste probleem: hoe krijgen we het pleintje bevolkt? Een ruimte aanbieden is één, maar hoe het publiek aantrekken? Ik heb een zot voorstel dat de groene zijde en het bevolkingsvraagstuk samen zou kunnen oplossen. Kippen. Weet je nog de kippen op het Zuid die de moestuin van Benjamin Verdonck bevolkten? Welnu, deze kippen werden door de buurt onderhouden. De buurt ontwikkelde een verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van deze kakelende tweevoeters. Geen groenophaling meer: de kippen zorgen ervoor. En wij zorgen zo voor de kippen, het pleintje en de buurt. Ik zei eerder dat een pleintje een tweede thuis is, wel kippen zijn onze huisdieren. Stel je voor hoe de jonge kinderen de kippen in de zomer eten zullen geven, stel je voor hoe we met de ei-opbrengst een te gek pleinfeest organiseren met op het menu: Omelet. Ik weet het, kakelende kippen zullen misschien 's morgens vroeger wakker zijn dan de doorsnee Flora-bewoner, maar zo zijn we zeker dat iemand permanent op ons pleintje past. Nu nog op een creatieve manier het plein inrichten zodanig dat er ook nog andere dingen kunnen gebeuren zoals voetballen (zonder het breken van een ei) en we zijn klaar voor een nieuwe toekomst.
Ik ben Vincent (ik woon zelf nu bijna 10 jaar in de Florastraat 39) en mede-initiatiefnemer voor dit project. Erg bedankt alvast voor deze enthousiaste reactie. Alle bedenkingen, aanvullingen, suggesties om onze voorstellen te verbeteren zijn uiteraard welkom.
De komende tijd willen wij eerst een ronde doen in de buurt om finaal met één voorstel naar de wijkvergadering (6 maart) te gaan. Hopelijk worden we dan geselecteerd, zodat we het geld krijgen om het uit te voeren. Ik denk dat allerlei groei- en uitbreidingsscenario's daarna nog wel kunnen bekeken worden met het district en de buurt. Sleutel tot succes zal sowieso zijn dat het project getseund en gedragen wordt door de hele buurt (omwonenden en gebruikers).
P.S.: Ik heb me trouwens wel in dat sneeuwballengevecht gemengd. Het was niet echt een evenwichtige strijd, dus volgende keer kom ik je hulp inroepen. :-)
Vanochtend zag ik jou met je knappe roodharige vriendin, weet je wel hoe stérk die lijkt op de Amerikaanse actrice Madison Young? Ik dacht echt een ogenblik dat zij het was, twee druppels water! Heel veel geluk nog in jullie verdere leven samen!
3 opmerkingen:
Mijn vriendin en ik wonen sinds 1 oktober 2009 in de Florastraat 31. Als we 's morgens de gordijnen openen, dan staan we oog in oog met het pleintje op de hoek van de Flora/Rechtestraat. Wat we zien, is een lege plek: er ontbreekt iets. De open ruimte ligt er verlaten bij. Het publiek is opgestaan en heeft een doorgangsruimte gecreëerd. Zelfs verwijzen naar de plaats als doorgangsruimte, is haar te veel eer aandoen. Laat mij een anekdote vertellen. Onlangs werd onze straat geteisterd door hevige sneeuwval. Door het heen-en-weer gewandel lag het voetpad er bewandelbaar bij. Op het pleintje daarentegen, accumuleerde de sneeuw langzaam maar zeker. De natuur kreeg op het pleintje vrij spel omdat niemand zich ophield in deze ijzige woestijn, met uitzondering van enkele jongeren die ons 's avonds met sneeuwballen bestookten vanaf deze strategische plek. Spijtig genoeg kon ik me niet bewapenen met sneeuwballen aan mijn kant van de straat omdat daar alle sneeuw verdwenen was. Ik had graag meegedaan aan een old-fashioned sneeuwballengevecht. Wat deze anekdote aanduidt, is dat die strategische plek in onze straat er vandaag zo verlaten bijligt dat de sneeuw het wint van de mens. En dat is een beetje jammer in het dichtbebouwde Borgerhout. Ik steun dan ook ten volle dit initiatief om het potentieel van dit pleintje onder handen te nemen. Wat mij in het bijzonder aanspreekt in de voorstellen, is het open karakter van de vormgeving van het pleintje. De plek moet in de eerste plaats toegankelijk zijn, maar daarnaast moet ze toch zo ingericht worden dat bijvoorbeeld ballen 'op hun plaats blijven'. Ik vind het een goed idee om een openheid op ooghoogte te creëren, terwijl 'onder de gordel' het plein zich afsluit. Die dynamiek van openheid en geslotenheid is volgens mij wat een plein doet verschillen van een straat. Een plein is een tweede (t)huis, waar voor iedereen de deur open staat. Wat ik wel een beetje mis, is de groene kant van het voorstel. De ademruimte die het pleintje biedt, zou nog rijker zijn indien wat bomen en planten als groene long zouden kunnen dienen. Tenslotte, het grootste probleem: hoe krijgen we het pleintje bevolkt? Een ruimte aanbieden is één, maar hoe het publiek aantrekken? Ik heb een zot voorstel dat de groene zijde en het bevolkingsvraagstuk samen zou kunnen oplossen. Kippen. Weet je nog de kippen op het Zuid die de moestuin van Benjamin Verdonck bevolkten? Welnu, deze kippen werden door de buurt onderhouden. De buurt ontwikkelde een verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van deze kakelende tweevoeters. Geen groenophaling meer: de kippen zorgen ervoor. En wij zorgen zo voor de kippen, het pleintje en de buurt. Ik zei eerder dat een pleintje een tweede thuis is, wel kippen zijn onze huisdieren. Stel je voor hoe de jonge kinderen de kippen in de zomer eten zullen geven, stel je voor hoe we met de ei-opbrengst een te gek pleinfeest organiseren met op het menu: Omelet. Ik weet het, kakelende kippen zullen misschien 's morgens vroeger wakker zijn dan de doorsnee Flora-bewoner, maar zo zijn we zeker dat iemand permanent op ons pleintje past. Nu nog op een creatieve manier het plein inrichten zodanig dat er ook nog andere dingen kunnen gebeuren zoals voetballen (zonder het breken van een ei) en we zijn klaar voor een nieuwe toekomst.
Dag Nicolas,
Ik ben Vincent (ik woon zelf nu bijna 10 jaar in de Florastraat 39) en mede-initiatiefnemer voor dit project.
Erg bedankt alvast voor deze enthousiaste reactie. Alle bedenkingen, aanvullingen, suggesties om onze voorstellen te verbeteren zijn uiteraard welkom.
De komende tijd willen wij eerst een ronde doen in de buurt om finaal met één voorstel naar de wijkvergadering (6 maart) te gaan. Hopelijk worden we dan geselecteerd, zodat we het geld krijgen om het uit te voeren. Ik denk dat allerlei groei- en uitbreidingsscenario's daarna nog wel kunnen bekeken worden met het district en de buurt. Sleutel tot succes zal sowieso zijn dat het project getseund en gedragen wordt door de hele buurt (omwonenden en gebruikers).
P.S.: Ik heb me trouwens wel in dat sneeuwballengevecht gemengd. Het was niet echt een evenwichtige strijd, dus volgende keer kom ik je hulp inroepen. :-)
Hi,
Vanochtend zag ik jou met je knappe roodharige vriendin, weet je wel hoe stérk die lijkt op de Amerikaanse actrice Madison Young? Ik dacht echt een ogenblik dat zij het was, twee druppels water! Heel veel geluk nog in jullie verdere leven samen!
Een reactie posten